क्षणभंगूर

पळतोस माणसा, का दुःखापासून दूर?

आनंदाचे क्षण वेडे, असती क्षणभंगूर..

शिकलास तू हसणं, 

दुस-याच्या दुःखावर,

स्वतःच्या दुःखासाठी, 

का देवापुढे पदर?

हसता हसता रडशील, 

मग वाहेल अश्रूपूर.....

दुस-याच्या डोळ्यांमधल्या,

अश्रुंना पाणी म्हणतो,

स्वतःच्या अपयशावर,

इतका का तू कण्हतो?

गा-हाणे का नभाशी,

तुझाच असे कसूर....

द्यायचे असेल इतरांना तर,

हास्य दे क्षणाचे,

द्वेषाच्या भिंती तोडून,

जोड दुवे मनाचे,

हरवलेल्या स्वरांना,

गवसेल मग सुर....

-विक्रम वाडकर १-१२-१४.